De filmcamera als therapeutisch instrument bij sterven en rouw - door Maïté Baillieul en Griet Teck

Film is een krachtig instrument dat tussen verschillende werelden kan bewegen. Het indrukken van de opnameknop, het belichten van de scène, het kijken door de lens, en het (her)schikken en (her)bekijken van filmbeelden zijn handelingen die ondersteunend kunnen werken binnen rouw- en stervensprocessen. Door het (bijna) verlorene aan te raken, ontstaat de kans om nieuwe (liefdes)verhoudingen te vormen of bestaande, essentiële verbindingen te behouden.

Maïté Bailieul (1981) is een multidisciplinaire kunstenaar, filmmaker en beeldend therapeut uit Gent die de diepere dimensies van de dood belicht en de grens tussen het aardse en het onbenoembare opzoekt. Ze creëert een ruimte waarin persoonlijke ervaringen en maatschappelijke kwesties worden verkend door een mix van rationele en intuïtieve benaderingen, waardoor realiteit en fictie door elkaar lopen. Baillieul behaalde in 2005 haar master in de beeldende kunsten aan Sint-Lucas in Gent en doceert momenteel aan LUCA School of Arts.

Griet Teck (1982) woont in Gent waar ze als documentairefilmmaker en beeldend therapeut werkt op het snijvlak van film, beeldende kunst en zorg. Ze maakte de films Feel My Love en Touching Infinity. Terugkerende thema’s binnen haar werk zijn verlies, stilte, liefde en omgaan met kwetsbaarheid waarbij verbinding centraal staat. Teck behaalde in 2009 haar master in de audiovisuele kunsten aan het KASK te Gent.