RITCS-alumnus Lennert Madou presenteert UPPER op Film Fest Gent
Nog maar pas afgestudeerd en al voor de tweede keer geselecteerd voor de Competitie voor Belgische Studentenfilms. We spraken met Lennert Madou over zijn masterproef 'UPPER' die op 13 oktober in première ging op Film Fest Gent.
Mila: Dag Lennert, fijn dat je met ons wil spreken vandaag. Ik ga met de deur in huis vallen. Hoe is UPPER ontstaan?
Lennert: Het was lang zoeken naar het juiste onderwerp voor mijn masterproef, en heb ik daar uiteindelijk enkele jaren over gedaan. In de nasleep van mijn eerste bachelorfilm voelde ik me emotioneel en mentaal verloren. Het heeft me lang onzeker gemaakt, maar uiteindelijk ben ik begonnen met het schrijven van UPPER, een project dat voortkwam uit een persoonlijke worsteling. Ik had het gevoel dat onze generatie tegenwoordig zó veel informatie te verwerken krijgt, dat we langzaam ongevoelig worden voor al die prikkels. De constante stroom aan nieuws en berichten raakte me steeds minder, alsof niets me nog kon imponeren. Om écht iets te voelen, leek ik steeds sterkere, snellere en intensere prikkels nodig te hebben. Dit abstracte verlangen wilde ik graag omzetten in een filmische wereld, maar dat bleek geen eenvoudige taak. Toen ik dit gevoel projecteerde op mijn omgeving, werd het vaak meteen gekoppeld aan thema’s als drugs, seks en agressie, maar dat was niet de wereld waar ik me in bevond. Voor mij voelde het subtieler en onschuldiger aan, en ik wilde het ook zo vertellen. Daarom koos ik ervoor dit thema te vertalen naar een speelse dimensie, met twee jongeren in de hoofdrol. Zo kreeg het verhaal iets magisch. De film gaat uiteindelijk over het wachten op iets ongrijpbaar groots, in de zoektocht naar echte ontroering.
Mila: UPPER ontstond dus eigenlijk als een verlangen van jou terug geprikkeld te worden?
Lennert: Klopt. Twee jonge vrienden dwalen rond in een verlaten gebied. De ene is constant in de ban van het verlangen om hogerop te klimmen, terwijl de andere vastbesloten is om een asteroïde te zien. Ze leven toe naar een moment dat spectaculair belooft te worden, een hoogtepunt waar ze vol verwachting naar uitkijken.
Zonder toestemming op cookies van derde partijen, kan deze inhoud niet worden weergegeven. Beheer cookies
Ik had het gevoel dat onze generatie tegenwoordig zó veel informatie te verwerken krijgt, dat we langzaam ongevoelig worden voor al die prikkels.
Mila: Is het de eerste keer dat je schreef vanuit een jong perspectief?
Lennert: Tijdens het castingproces heb ik lang gezocht naar wat ik precies wilde. We hebben acteurs gezien van 12 tot 25 jaar oud. Aanvankelijk baseerde ik me sterk op mijn eigen leefwereld en leeftijd, maar na verloop van tijd besefte ik dat de wereld die ik had geschreven veel beter paste bij jongere personages. Toch was dat castingproces noodzakelijk, omdat ik soms kon schakelen van iemand van 22 naar iemand van 13. Op die momenten voelde wat ik geschreven had ineens heel geloofwaardig aan. Hoe dan ook, twee maanden voor de opnames had ik nog steeds geen acteurs gevonden, wat me enorm veel stress bezorgde. Het was ook een uitdaging om jonge acteurs te vinden. We bleven lang hangen in de Vlaamse acteurspool, terwijl ik er heel graag buiten wilde zoeken. Op mijn moodboard stonden heel specifieke gezichten, en op een dag vond ik hen echt: Pablo Schils en Cyrille Mairesse. Zij kwamen echter uit Luik en Parijs. Uiteindelijk heb ik besloten om de Nederlandstalige film volledig te vertalen naar het Frans.
Mila: Wauw, dus je besloot toen je film volledig te vertalen in functie van je cast?
Lennert: In de onbestemde wereld waarin UPPER zich afspeelt, had men net zo goed Frans kunnen spreken, maar mijn uiteindelijke keuze werd inderdaad bepaald door de acteurs met wie ik graag wilde werken. Het enige probleem was dat ik nog nooit met een Franstalige cast had gewerkt, en dat bracht plots een grote onzekerheid met zich mee. Ik kan me wel in het Frans uitdrukken, maar ik klink verre van zo intelligent of welbespraakt als in mijn moedertaal. Normaal gezien is communicatie nooit een onzekerheid in mijn creatieve proces, maar nu kreeg ik er plots stress over. Daarom heb ik mijn medestudente Anouk Rubens, die perfect tweetalig is, gevraagd als tweede regie. Ze kon fungeren als brug tussen mij en de acteurs. Als regisseur draag je een grote verantwoordelijkheid en moet je sturend en duidelijk zijn. Ik vond het ook belangrijk om aan de ouders van de jonge acteurs te laten zien dat hun kinderen in goede handen waren. Ik voelde dat dit geen vanzelfsprekende situatie was. Tot op vandaag vind ik het cruciaal om een hechte band te hebben met mijn acteurs, maar wanneer je de taal niet volledig beheerst, voel je je toch niet altijd helemaal begrepen. Gelukkig waren Cyrille en Pablo hier meer ontspannen in, ze zeiden altijd dat het voor hen geen enkel probleem was.
Mila: Toch heb je wel een sterke film weten neerzetten. Hoe verliep de rest van het productieproces?
Lennert: Ik heb een volledig academiejaar gewijd aan schrijven en conceptontwikkeling, omdat ik aanvankelijk wat traag op gang kwam. Vanaf nieuwjaar 2023 begon ik met de preproductie, want ik wilde in de zomer kunnen draaien, tegen het einde van dat academiejaar. In vijf dagen tijd hebben we alles gefilmd. Toen het nieuwe academiejaar begon, heb ik een heel jaar besteed aan de postproductie. Ik werkte samen met mensen die professioneel ontzettend goed bezig zijn en daardoor ook heel druk. Voor de eindsequentie, bijvoorbeeld, wilde ik visual effects gebruiken, maar na elke nieuwe versie moest ik telkens een paar dagen wachten. Het was voor mij een oefening in geduld, maar ik had natuurlijk alle begrip voor de volle agenda’s van mijn team. Uiteindelijk was mijn film net op tijd klaar voor de jury in juni.
Normaal gezien is communicatie nooit een onzekerheid in mijn creatieve proces, maar nu kreeg ik er plots stress over.
Mila: Over jury's gesproken, het is niet de eerste keer dat je geselecteerd wordt voor Film Fest Gent, he?
Lennert: Ja, met mijn bachelorfilm High Jump ben ik in 2021 al naar Film Fest Gent gegaan. Voor UPPER was ik dus al vertrouwd met het concept van de Competitie voor Belgische Studentenfilms. Gelukkig wist ik al dat deelname voor studenten gratis is.
Mila: Hoe ziet zo'n dag eruit voor jou?
Lennert: UPPER wordt vertoond samen met heel wat andere ingezonden kortfilms. Het belooft een lange, maar zeer boeiende namiddag te worden. Na de vertoningen en de traditionele foto’s met mijn cast en crew op de trappen, volgt ’s avonds een feestelijke receptie waar de prijzen worden uitgereikt, waaronder zowel de juryprijs als de publieksprijs.
Mila: Kan je genieten van dit soort evenementen?
Lennert: Het hoort er een beetje bij, maar het blijft een enorm privilege om je werk op deze manier te kunnen delen met de wereld, je kennissen, familie en vrienden. Er zijn maar weinig andere kunstvormen die zo'n eervol platform krijgen.
Mila: UPPER gaat over het wachten op iets groots, ben jij ook aan het wachten?
Lennert: Er zit een ambitie in mij die altijd hoger wil mikken. Nu studeer ik af en zet ik de stap naar het professionele leven, maar ik voel dat ik nog lang niet uitgeleerd ben. Ik kan blijven klimmen. Dat is de perfectionist in mij.
Mila: Vergeet ook niet tevreden te zijn met het heden, Lennert! Dankjewel om met ons te spreken vandaag. En nogmaals gefeliciteerd met de selectie van je masterfilm UPPER.
Beeld: Lennert Madou
Tekst: Mila Van Hende